بررسی تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود روابط بین فردی دانش آموزان دختر رشته ریاضی فیزیک پایه سوم دبیرستان های شهر تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود روابط بین فردی دانش آموزان دختر پایه سوم رشته ریاضی فیزیک دبیرستان های شهر تهران می باشد. برای دستیابی، این هدف 30 نفر (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) از دانش آموزان دختر رشته ریاضی فیزیک سال سوم دبیرستان­ شهر تهران که با روش نمونه­گیری خوشه ای از میان کلیه­ی دانش آموزان دختر سال سوم دبیرستان که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل بوده اند انتخاب شدند. طرح پژوهش حاضر از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل آزمون روابط بین فردی دادخواه و هریسوکا (1999) و مقیاس فوبی اجتماعی کانور می­باشند. برنامه آموزشی مهارت های ارتباطی در طول 12 جلسه (هفته ای یک جلسه) طبق برنامه آموزشی یونیسف بر روی گروه آزمایش اجرا گردید. درحالی که گروه کنترل برنامه عادی زندگی خود را طی می کردند و هیچ آموزشی دریافت نکردند. فرضیه این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که بین میانگین نمرات اضطراب اجتماعی و روابط بین فردی در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد. بدین معنی که آموزش مهارت های ارتباطی بر کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود روابط بین فردی در گروه آزمایش به طور معنی داری مؤثر بوده است. این یافته ها بیانگر آن است که برنامه آموزش مهارت های ارتباطی می تواند در کاهش اضطراب اجتماعی و بهبود روابط بین فردی مؤثر باشد.